Παράδοση

   
 

 

Με αφορμή το μάθημα της Μελέτης Περιβάλλοντος της Δ’ Τάξης:  “Η παράδοσή μας: Όσα «έφθασαν» σε μας από παλιά” (Βιβλίο Μαθητή σ. 40 – 42), οι μαθητές έψαξαν και βρήκαν πληροφορίες για μύθους, θρύλους, τραγούδια, έθιμα, έργα λαϊκής τέχνης με σκοπό να κατανοήσουμε καλύτερα ότι η παράδοση είναι όλα όσα κληρονομήσαμε απ’ τους παλιότερους και τα συνεχίζουμε εμείς οι νεότεροι. Ο καθένας επέλεξε μόνος του το θέμα της εργασίας του κι όλες μαζί οι εργασίες παρουσιάστηκαν στην τάξη.

(Σχολικό έτος 2012-13, υπεύθυνη δασκάλα: Χριστίνα Νυχτερίδη)

 

   

 

 

 

ΛΑΧΝΙΣΜΑΤΑ

 Τρεις εφτά είκοσι μία

 

Τρεις εφτά είκοσι μία

κι ο παπάς τριάντα μία,

βάζω στοίχημα δεκάξι

κι όποιος βγει

θα τα φυλάξει!

 

Πίκι – πίκι – ραμ

 

Ραμ – ραμ, πίκι – πίκι – ραμ,

το ψωμί το λένε μαμ

και τη γάτα Καρολίνα

και το πόντικα σωλήνα,

που πηγαίνει στην κουζίνα και ψοφάει από την πείνα!

 

Άλφα βήτα

 

Άλφα - βήτα – τορορό,

το κεφάλι σου ξερό.

Άλφα βήτα, κόψ’ την πίτα,

δώσ’ μου εμένα,

φάε κι εσύ,

δώσε και της γάτας.

Ανεβαίνω στη συκιά

 

Ανεβαίνω στη συκιά

και πατώ την καρυδιά,

πίνω το γλυκό κρασί

με την κούπα τη χρυσή.

Ανεβαίνουν κι οι γριές

με τις κόκκινες ποδιές,

ανεβαίνουν κι οι παπάδες

με τις κόκκινες λαμπάδες,

ανεβαίνω και εγώ

με το κόκκινο τ’ αυγό.

 

ΠΑΙΧΝΙΔΟΤΡΑΓΟΥΔΑ

 

Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό

 

Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό,

έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω.

Παπούτσια δε μου πήρε να πάω στο χορό.

Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό,

έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρω.

 

Ø Τραγουδιέται από ένα παιδί που κρατάει ένα μαντίλι και χοροπηδά γύρω από έναν κύκλο παιδιών που κάθονται. Κάποια στιγμή ρίχνει το μαντίλι πίσω από την πλάτη ενός καθισμένου παιδιού, που, μόλις το καταλάβει, σηκώνεται για να το κυνηγήσει. Τότε το πρώτο παιδί πρέπει να τρέξει και να προλάβει να πιάσει τη θέση στην οποία καθόταν το άλλο. Έτσι, το παιχνίδι συνεχίζεται με το παιδί που έμεινε έξω από τον κύκλο.

 

 

Τσιγκολελέτα

 

Δυο δεκάρες η βιολέτα,

τσιγκολελέτα – τσιγκολελέτα.

Δυο δεκάρες η βιολέτα,

τσιγκολελέτα – τσιγκολελέτα,

πράσινα κουφέτα, πράσινα κουφέτα.

 

Ø Τραγουδιέται από δύο κορίτσια, που πιασμένα σταυρωτά από τα χέρια προχωρούν μέχρι ένα σημείο / τέρμα χοροπηδώντας. Κάθε φορά που λένε τη φράση «τσιγκολελέτα – τσιγκολελέτα» κάνουν μια επιτόπου διπλή μεταβολή και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν μέχρι το τέρμα. Εκεί κάνουν μεταβολή και επιστρέφουν χοροπηδώντας με τον ίδιο τρόπο στην αφετηρία.

 

Το δαχτυλίδι

 

Πού ‘ν’ το, πού ‘ν’ το το δαχτυλίδι,

ψάξε, ψάξε, δε θα το βρεις.

Δε θα το βρεις, δε θα το βρεις

το δαχτυλίδι που ζητείς.

 

Ø Τραγουδιέται καθώς ένα παιδί, η μάνα, ρίχνει ένα δαχτυλίδι στις μισάνοιχτες χούφτες ενός από τα παιδιά που κάθονται μπροστά της. Στη συνέχεια τα παιδιά απλώνουν τη μια παλάμη άδεια μπροστά, κρύβοντας την άλλη πίσω από την πλάτη τους. Η μάνα χτυπά με το χέρι της κάθε ανοιχτή παλάμη και τότε κάθε παιδί πρέπει να δείξει και την κρυμμένη παλάμη. Όταν η μάνα φτάσει στο παιδί που έχει το δαχτυλίδι, το παίρνει παράμερα και κρύβει κάπου επάνω του το δαχτυλίδι. Τα άλλα παιδιά αρχίζουν να ψάχνουν με τη σειρά για να το βρουν. Όποιο παιδί βρει το δαχτυλίδι γίνεται μάνα και το παιχνίδι συνεχίζεται.

 

 

Η μικρή Ελένη

 

Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει,

γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της.

Σήκω επάνω, τα μάτια κλείσε,

τον ήλιο κοίτα κι αποχαιρέτισε!

 

Ø Τα παιδιά το τραγουδούν γυρίζοντας γύρω γύρω από τη «μικρή Ελένη», που κάθεται γονατιστή στο κέντρο του κύκλου. Μόλις το τραγουδάκι τελειώσει, η «μικρή Ελένη» σηκώνεται με κλειστά τα μάτια και ψηλαφώντας διαλέγει ένα παιδί από τον κύκλο, που παίρνει τη θέση της.

 

 

ΛΑΪΚΑ ΟΡΓΑΝΑ

 

Τα έγχορδα που κάνουν κοιλιά λέμε ότι είναι όργανα της οικογένειας του λαούτου. Τέτοια όργανα είναι: το μπουζούκι, ο τζούρας, ο μπαγλαμάς, το κρητικό λαούτο και το ούτι. Υπάρχουν έγχορδα με τόξο, δηλαδή με δοξάρι, όπως το βιολί και η κρητική λύρα. Υπάρχουν κι άλλα έγχορδα λαϊκά όπως η κιθάρα. Παραδοσιακά πνευστά είναι το κλαρίνο, η φλογέρα, ο ζουρνάς και η γκάιντα. Παραδοσιακά κρουστά είναι το ντέφι, το νταούλι και το τουμπερλέκι.

Μπουζούκι

Κρητική λύρα

Γκάιντα

ΧΑΡΗΣ ΧΑΣΟΜΕΡΗΣ

 

ΛΑΧΝΙΣΜΑΤΑ

 

1. ΑΣΤΡΑ ΝΤΑΜ

 

Άστρα νταμ

πίκι πίκι ραμ

το ψωμί το λένε μαμ

και τη γάτα Καρολίνα

και τον ποντικό Σωλήνα

που πηγαίνει στην κουζίνα

και ψοφάει από την πείνα

 

2. ΝΤΟΡΕΜΙ ΦΑΣΟΛΑ

 

Ντορεμί Φασόλα

μου’φυγε η σόλα

πήγε στο Παρίσι

να παραθερίσει

κι όταν θα γυρίσει

πάλι θα κολλήσει

στο παλιό παπούτσι

που ’χε ξεκολλήσει

 

3. ΔΥΟ ΠΟΝΤΙΚΙΑ

 

Δυο ποντίκια κάνουν δίκη

στην παλιά παπουτσοθήκη

για το δόντι της μαϊμούς.

Λέει ο αστυνομικός: πρόστιμο, δραχμή μισή.

Βγαίνεις εσύ!

 

4. ΑΝΕΒΗΚΑ ΣΤΗΝ ΠΙΠΕΡΙΑ  

 

Ανέβηκα στην πιπεριά

να κόψω ένα πιπέρι

κι η πιπεριά τσακίστηκε

και μου ‘κοψε το χέρι

Δώσ’ μου το μαντιλάκι σου

το χρυσοκεντημένο

να δέσω το χεράκι μου

που το ’χω ματωμένο

 

ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ

 

ΛΑΧΝΙΣΜΑΤΑ 

 

Ο ΝΑΥΤΗΣ

 

Ένας ναύτης πάει στο Πίκι-Πίκι-Πο

Για να μάθει γλώσσα Πίκι-Πίκι-Πο

Κι ο λαός του λέει Πίκι-Πίκι-Πο

Έπρεπε να μάθει Πίκι-Πίκι-Πο

 

Ένας ναύτης πάει στο Γκο-Γκο-Γκο

Για να μάθει γλώσσα Γκο-Γκο-Γκο

Κι ο λαός του λέει Γκο-Γκο-Γκο

Έπρεπε να μάθει Γκο-Γκο-Γκο

 

Ένας ναύτης πάει στο Άμπε-Φάμπε-Βγε

Για να μάθει γλώσσα Άμπε-Φάμπε-Βγε

Κι ο λαός του λέει Άμπε-Φάμπε-Βγε

Έπρεπε να μάθει Άμπε-Φάμπε-Βγε

 

Ένας ναύτης πάει στο Γιού-Ες-Εϊ

Για να μάθει γλώσσα Γιού-Ες-Εϊ

Κι ο λαός του λέει Γιού-Ες-Εϊ

Έπρεπε να μάθει Γιού-Ες-Εϊ

 

 

ΕΙΣΑΙ ΚΙΝΕΖΑΚΙ;

 

-Είσαι Κινεζάκι;

-Ναι.

-Τρως πολύ ρυζάκι;

-Ναι.

-Πόσες κουταλίτσες την ημέρα τρως;

-Εφτά (π.χ.)

-Μία, δύο, τρεις, ..., εφτά.

 

ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

 

Απ’ όλα τα λουλούδια μ’ αρέσει το κρινάκι

απ’ όλους τους ανθρώπους μ’ αρέσει η Βουγιουκλάκη

απ’ όλους τους τραγουδιστές μ’ αρέσει η Μαντόνα

και απ’ όλους τους ποδοσφαιριστές μ’ αρέσει ο Μαραντόνα

 

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΙΑΜΑΡΕΛΟΥ

 

ΠΑΙΧΝΙΔΟΤΡΑΓΟΥΔΑ

 

1. Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ

 

Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει

γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της

Σήκω επάνω, κλείσε τα μάτια,

τον ήλιο κοίτα κι αποχαιρέτα μας!

 

2. ΑΛΑΤΙ ΨΙΛΟ

 

Αλάτι ψιλό

αλάτι χοντρό

έχασα τη μάνα μου

και πάω να τη βρω

 

3. Ο ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗΣ

 

Ο Καρακατσάνης μπήκε στο τηγάνι

κι έσπασε τ' αυγά.

Γιατί, Καρακατσάνη μπήκες στο τηγάνι

κι έσπασες τ' αυγά;

Φάε τώρα κι από μένα μία καρπαζιά.

 

4. ΑΝΕΒΗΚΑ Σ’ ΕΝΑ ΒΟΥΝΟ

 

Ανέβηκα σ΄ένα βουνό

Και είδα ένα γουρούνι

το κοίταξα καλά-καλά

και σου 'μοιαζε στη μούρη

γκο-γκο-γκο

σι-σι-σι

το γουρούνι είσαι συ.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΠΥΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΧΟΡΟΣ : Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΥ ΧΟΡΟΥ

 

Το ζεϊμπέκικο είναι λαϊκή καλλιτεχνική δημιουργία στην οποία η επίδραση από τη βυζαντινή μουσική είναι φανερή και σε ό, τι αφορά τα ηχοχρώματα, τις μελωδίες, τις κλίμακες ακολουθούν πολλές ανατολικές αλληλεπιδράσεις. Ο ζεϊμπέκικος είναι συγχρόνως ο πιο καθαρός, ελληνικός ρυθμός. Πάνω στους ρυθμούς του σε μεγάλο βαθμό χτίστηκε το ρεμπέτικο τραγούδι. Παρατηρώντας τη μελωδική του γραμμή, θα διακρίνουμε καθαρά απάνω του την προέκταση της βυζαντινής μουσικής.

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΠΕ

  

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 

Το δημοτικό τραγούδι ως λογοτεχνικό είδος αντλεί το υλικό του από την προφορική λογοτεχνική παράδοση, αυτήν που αναπτύσσεται από την ανάγκη που έχει κάθε άτομο και γενικότερα κάθε λαός να εκφράσει τα συναισθήματά του, τα ιδανικά του, τους πόνους, τις χαρές του, τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του.

Τα δημοτικά τραγούδια είναι συνδεδεμένα με τον τρόπο μας και την παράδοσή μας. Υπάρχουν δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται σε συνήθειες της καθημερινής ζωής και αφηγούνται διάφορα γεγονότα, όπως τ’ ακριτικά, ιστορικά, νανουρίσματα, της ξενιτιάς, μοιρολόγια κ.α.

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ:   Εμείς εδώ δεν ήρθαμε

 

Εμείς εδώ δεν ήρθαμε ροϊδιά μου ροϊδιά μου,

να φάμε και πιούμε μωρή ροδακινιά μου.

Μον' ήρθαμε για λόγιασμα ροϊδιά μου ροϊδιά μου,

για λόγιασμα της νύφης μωρή ροδακινιά μου.

Μας είπαν είναι όμορφη, ροϊδιά μου ροϊδιά μου

σαν ήλιος σαν φεγγάρι μωρή ροδακινιά μου.

Μας είπαν ειν' λεβέντισσα ροϊδιά μου ροϊδιά μου

και γαϊτανοφρυδούσα μωρή ροδακινιά μου.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΥΡΝΙΩΤΗ

 

 

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 

Όλα γελούνε αυτή τη μέρα

και όλα έχουν τρανή γιορτή

Ένας στον άλλο λέει:

«Καλημέρα, φίλε μου, γεια σου, καλή αρχή»

Μέσα στην τάξη τι ξεφάντωμα στην αυλή!

Ως  και στον κήπο τα σπουργιτάκια

γλυκολαλούνε «καλή αρχή!»

 

Με ευλάβεια στέκονται όλοι τριγύρω,

γονείς και δάσκαλοι και παιδιά

κι ο παπα-Θόδωρος απ’ την καρδιά του

λέει τους ύμνους ευλαβικά.

 

Κι ο Βασιλάκης που με λαχτάρα

να ‘ρθει περίμενε στο σχολειό,

με τα χεράκια του σταυρωμένα

μια προσευχούλα λέει στο Χριστό.

Κι ο ιερέας μας τα παιδάκια

ραντίζει όλα με αγιασμό

κι όλοι το ξέρουν πως φέτος πάλι

ευλογημένο θα ‘ν’ το σχολειό!

  

ΓΙΟΥΛΙΑΝ ΡΟΥΜΕΝΟΒ

 

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΗΜΝΟ

 

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά

έλα πάρε και τούτο

Μικράκι σου το έδωσα

Μεγάλο φέρε μου το.

Μεγάλο σαν ψηλό βουνό

κι ευθύ σαν κυπαρίσσι

να φτάνουν τα κλωνάρια του

σ’ Ανατολή και Δύση!

Κοιμήσου με τη ζάχαρη

και ξύπνα με το μέλι

και πιες από τ’ ανθόνερο

που λούζονται οι Αγγέλοι.

Η θάλασσα είναι ταπεινή

τ’ αγέρι την ταράσσει

και το μικρό παιδάκι μου

τον ύπνο ας χορτάσει.

 

ΣΑΒΒΑΣ ΤΥΡΙΚΟΣ - ΕΡΓΑΣ

 

 

ΕΘΙΜΟΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 

Την Κυριακή της Τυρινής μαζευόταν η οικογένεια γύρω από το τζάκι. Έβαζαν τα αυγά στη σειρά γύρω – γύρω στο τζάκι πάνω στη στάχτη. Όποιου το αυγό έσπαγε, θα αρρώσταινε, όποιου το αυγό πεταγόταν, θα ξενιτευόταν και θα παντρευόταν και όποιου το αυγό ίδρωνε θα πέρναγε καλά μέσα στη χρονιά.

 

ΕΛΕΝΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΑΔΗ

 

 

ΘΡΥΛΟΣ: Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΓΟΡΓΟΝΑ

 

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε κι έκανε δικό του τον κόσμο, φώναξε τους σοφούς και τους ρώτησε:

-Πώς θα μπορέσω να ζήσω πολλά χρόνια;

-Υπάρχει τρόπος αλλά είναι δύσκολος, είπαν οι σοφοί.

-Ποιος είναι; Θέλω να μάθω, είπε ο Μέγας Αλέξανδρος.

-Να βρεις το αθάνατο νερό.

-Και πού είναι το αθάνατο νερό;

-Ανάμεσα σε δυο βουνά που ανοιγοκλείνουν τόσο γρήγορα που ούτε πουλί δεν μπορεί να περάσει. Αν καταφέρεις να περάσεις θα βρεις ένα δράκο. Αν τον σκοτώσεις, θα πάρεις το αθάνατο νερό.

 

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος καβάλησε το άλογό του, τον Βουκεφάλα, και κατάφερε να περάσει από το βουνό, να σκοτώσει τον δράκο και να πάρει το γυάλινο μπουκάλι με το αθάνατο νερό. Όταν γύρισε στο παλάτι του, η αδερφή του, μη γνωρίζοντας τι έχει το μπουκάλι το πέταξε στον κήπο. Όταν κατάλαβε το κακό που έκανε, έκλαιγε γιατί δεν ήθελε να πιστέψει πως ο αδελφός της κάποια μέρα θα πεθάνει. Αμέσως η αδελφή του βασιλιά, έγινε ψάρι από τη μέση και κάτω και πήδηξε στη θάλασσα. Έγινε γοργόνα! Κι όταν βλέπει καράβι, τρέχει και ρωτά:

-Καράβι – καραβάκι, ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;

-Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει, απαντά ο έξυπνος καραβοκύρης.

Αλίμονο στον καραβοκύρη που θα της πει ότι πέθανε. Η γοργόνα σηκώνει τα κύματα βουνά και το καράβι χάνεται...

 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΗΣ

 

 

ΘΡΥΛΟΣ: ΤΟ ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ

 

Το γιοφύρι της Άρτας είναι γέφυρα του ποταμού Άραχθου, κοντά στην πόλη της Άρτας. Ως χρονολογία οικοδόμησης λέγεται ότι είναι το 1602 ή κατ’ άλλους το 1606.

 

Σύμφωνα με το θρύλο, όταν χρειάστηκε να περάσει από την περιοχή της Άρτας μεγάλη δύναμη τουρκικού στρατού ζητήθηκε η βοήθεια των κατοίκων για τη δημιουργία μιας γέφυρας. Τότε έτρεξαν πολλοί άνθρωποι δηλώνοντας ότι γνωρίζουν να χτίζουν. Όταν όμως οι κάτοικοι έμαθαν τον σκοπό για τον οποίο θα πέρναγαν οι Τούρκοι πήγαιναν οι ίδιοι και γκρέμιζαν ό,τι είχαν φτιάξει την ημέρα. Όταν οι Τούρκοι ζήτησαν να μάθουν γιατί αργεί τόσο πολύ το έργο, οι κάτοικοι απαντούσαν ότι το μέρος είναι στοιχειωμένο. Τότε ο Τούρκος διοικητής διέταξε τη θανάτωσε του πρωτομάστορα και της γυναίκας του. Οι Έλληνες φοβήθηκαν πως θα είχαν την ίδια τύχη και ολοκλήρωσαν το έργο συνοδεύοντάς το με κατάρες για τους Τούρκους.

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΟΥΝΙΩΤΗΣ

 

 

ΜΥΘΟΣ: ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΗΣ ΝΕΜΕΑΣ

Ο Ηρακλής μαζί με τον ανιψιό του τον Ιόλαο πήγε στις Μυκήνες για να υπηρετήσει τον Ευρυσθέα. Ο Ευρυσθέας τον έστειλε να εκτελέσει δώδεκα άθλους. Ο πρώτος άθλος του ήταν να σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας. Το δέρμα του ήταν τόσο σκληρό που τα σιδερένια βέλη δεν το διαπερνούσαν. Έμενε σε μια σπηλιά με δυο εισόδους σε ένα βουνό κοντά στη Νεμέα. Κάθε μέρα κατέβαινε στην πεδιάδα κι έτρωγε τα ζώα και τους ανθρώπους. Οι κάτοικοι δεν μπορούσαν να βγουν στην εξοχή και γι’ αυτό ήταν απελπισμένοι.

Πηγαίνοντας στη Νεμέα ο Ηρακλής πέρασε μέσα από την πόλη και έκοψε ένα δέντρο που το έκανε ρόπαλο. Μετά πήγε στη φωλιά του λιονταριού και το περίμενε. Όταν φάνηκε το λιοντάρι, ο Ηρακλής το χτύπησε με το ρόπαλό του, αυτό πόνεσε και κρύφτηκε. Ο Ηρακλής κάλυψε τη μια είσοδο με πέτρες. Μετά πήγε από την άλλη είσοδο και το σκότωσε. Με το δέρμα του, τη λεοντή,  έφτιαξε έναν μανδύα και τον φορούσε στο εξής για πανοπλία.

 

ΝΙΚΟΣ ΜΙΧΟΛΙΑΣ

 

 

 

ΜΥΘΟΣΟ ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας όμορφος νέος, ο Νάρκισσος που όπου στεκόταν και βρισκόταν μίλαγε για την ομορφιά του. Οι θεοί που κουράστηκαν να τον ακούν, θέλησαν να τον τιμωρήσουν. Έτσι μια μέρα που κοιταζόταν σε μια λίμνη και θαυμαζόταν, έπεσε μέσα και πνίγηκε. Οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν στο όμορφο λουλούδι «Νάρκισσο».

 

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑ

 

ΜΥΘΟΣΗ ΚΟΙΛΗ ΓΗ  από τους μύθους ξένων λαών 

Σύμφωνα με τη γεωλογία, το εσωτερικό της Γης κρύβει μόνο πετρώματα, διαφορετικής σύστασης και στερεότητας. Ωστόσο εδώ και χιλιάδες χρόνια κάποιοι πιστεύουν ότι το υπέδαφος κρύβει μοναδικά θαύματα, απίστευτους κόσμους και μυστηριώδεις πληθυσμούς.

Το 1818, ο καπετάνιος Τζον Κλιβς Σιμς, δημοσίευσε την ακόλουθη άποψη: «Δηλώνω απερίφραστα σε ολόκληρο τον κόσμο πως η Γη στο εσωτερικό της είναι κοίλη και κατοικήσιμη. Περιλαμβάνει μια σειρά από  ομόκεντρες συμπαγείς σφαίρες και είναι ανοιχτή στους πόλους. Ορκίζομαι στη ζωή μου ότι οι ισχυρισμοί μου είναι αληθινοί και ότι είμαι έτοιμος να εξερευνήσω την κοιλότητα, αν ο κόσμος με υποστηρίξει στην επιχείρηση αυτή». Αλλά ο κόσμος δε φαινόταν να εντυπωσιάζεται από παρόμοιες αποκαλύψεις…

Λίγο αργότερα ένας γιατρός ο Σάιρους Ριντ Τιντ διακήρυξε πως η γη ήταν όντως κοίλη και πως οι άνθρωποι δε ζούσαν στην επιφάνεια του πλανήτη, αλλά στο εσωτερικό του! Στο κέντρο βρισκόταν ο ήλιος που ήταν μισοσκότεινος και όχι τόσο λαμπρός, με αποτέλεσμα να δημιουργεί την αίσθηση της δύσης και της ανατολής με την περιστροφή τους. Μόνο η πυκνή ατμόσφαιρα στη σφαίρα εμπόδιζε τους ανθρώπους να κοιτάξουν ψηλά και να δουν την άλλη πλευρά του κόσμου.

Όταν το 1846 ανακαλύφθηκε ένα παγωμένο μαμούθ ο Μάρσαλ Γκάρντνερ ισχυρίστηκε πως το ζώο είχε περάσει από την τρύπα του Βόρειου Πόλου και είχε μετατραπεί σε στήλη πάγου, απόδειξη πως τα μαμούθ ζούσαν σε μια κοίλη γη. 

Η Κοίλη Γη έγινε αγαπημένο σκηνικό για συγγραφείς παραμυθιών και μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας. Ένα τέτοιο θρυλικό μυθιστόρημα είναι το Ταξίδι στο κέντρο της Γης του Ιουλίου Βερν. Ξεκινώντας από το μύθο, με μια σύντομη παράκαμψη στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, η θεωρία της Κοίλης Γης επέστρεψε και πάλι στο χώρο του μύθου.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ – ΜΑΡΙΑ ΧΑΣΟΜΕΡΗ